ตอนที่ 2
“สวัสดีจะนี่หนูแพรวาใช่มั้ยจ๊ะ เชิญเข้ามานั่งด้านในก่อนซิจ๊ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
แล้วคุรหญิงพิไลก็ชวนแพรวาคุยไปเรื่อย ๆ จนเวลาผ่านไปชั่วโมงครึ่งก็ยังไม่มีวี่แววที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของคุณหญิงพิไลจะมาเสียที สักพักเสียงรถที่มาจอดเทียบที่หน้าประตูคฤหาสน์ทำให้คุณหญิงพิไลลุกออกไปทันที
“ท่าทางตาแซคจะมาแล้วล่ะหนูแพรว”
“ค่ะคุณป้า” แพรวาจึงลุกขึ้นเดินตามคุณหญิงไปทันที
“ตาแซคไปไหนมาลูกทำไมเพิ่มกับเอาปานนี้ล่ะ นี่หนูแพรวเขามานั่งรอจะติวหนังสือให้ลูกเป็นชั่วโมงแล้วนะ”
“โธ่ คุณแม่ครับก็ผมบอกคุณแม่แล้วไงครับว่าผมไม่เรียน”
ชายหนุ่มที่ก้าวลงจากลงมาทำให้แพรวาตกใจจนยืนตัวแข็งไปหมด ในใจของพิชชานนท์เองก็คิดว่า ¶ นี่มันยัยสาวนักเที่ยวขี้เมาเมื่อคืนนี้นี่นา ¶
“นี่ตาแซค หนูแพรวจะมาเป็นคนที่ช่วยติวให้ลูกไงจ๊ะ”
“สวัสดีครับ” ในขณะที่แพรวายังคงยืนตัวแข็งไม่ได้สติจนเป็นลมไป
“ว้าย.....ตายแล้วหนูแพรวเป็นอะไรจ๊ะ ตาแซคพาหนูแพรวไปพักบนห้องก่อไปเร็วลูก นี่ใครก็ได้ไปหยิบยาดมมาทีเร็ว ๆ เข้า” พิชชานนท์อุ้มแพรวาขึ้นไปพักข้างบนห้องนอน
เสียงเคาะประตูห้องแล้วมาด้วยเสียงของคุณหญิงพิไล
“ตาแซคหนูแพรวเป็นยังไงบ้างล่ะลูก รู้สึกตัวบ้างหรือยัง”
“ยังไม่ได้สติเลยครับแม่”
“ว่าแต่ว่าคุณแม่ไปเอายัยนี่มาสอนพิเศษผมได้ยังไงกันล่ะครับ”
“ตาแซค ทำเรียกหนูแพรวเขาอย่างนี่ล่ะลูกหนูแพรวเขาเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่นะ แม่เห็นว่าหนูแพรวเขาเรียนอยู่คณะเดียวกับลูกก็เลยขอให้เขามาช่วยติวให้ลูก”
“แต่ผมบอกแม่แล้วไงครับว่าผมไม่เรียน และผมก็จะไม่ติวด้วย”
“แซคนี่ลูกคงจะไม่ขัดความต้องการของคุณพ่อหรอกนะ เหลืออีกแค่เทอมเดียวเท่านั้นเองนะลูก แม่ขอเถอะนะแซค แซคจะทำอะไรแม่ไม่เคยว่าเลย แต่เรื่องนี้ลูกก็รู้ว่าคุณพ่อเขาหวังไว้มาก นะลูก นะ”
“แม่ลืมบอกไปว่าเหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียวและแม่ก็เห็นว่าคุณแม่หนูแพรวเขาไปดูงานที่ต่างประเทสแม่จึงชวนเขามาค้างที่บ้านเราจะได้สะดวก ติวทุกวัน หกโมงเย็นยันสามทุ่มนะลูก แม่ไปก่อนนะวันนี้แม่มีงานที่สมาคม”
คุณหญิงก้มลงหอมแก้มลูกชายสุดที่รักไปหนึ่งทีก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น